Şiirde söz edildiği gibi, kendini izleniyor, gözleniyor, göz alltında tutuluyormuş gibi hissetti ve kendine çevrilmiş gözlerin onu soluksuz bırakıp hareket etmesini engelleyen yapışkan bir ağ ördüğü izlenimine kapıldı. Ancak, hemen sonra otobüse binecek olan yolcuların bulunduğu sıraya girer girmez, korkusuyla yüzleşti ve -cebindeki sigarayı yaktıktan sonra- zihni güçlü bir kavrayışla çevresinde olup biten şeyleri irdelemeyi başardı. Gerçekte neler oluyordu? Acaba onu gözledikleri doğru muydu? Acaba onu biri izliyor muydu? Hayır, böyle düşünmesi için hiçbir belirti yoktu. Yakınındaki yolcular gruplar ya da çiftler halinde çene çalıyor, etraftaki taksi şoförleri radyo dinliyor ya da gazete okuyorlardı. Peki durmadan istasyondan çıkan insanlar? Ya meydandaki banklarda oturanlar? Hayır, hepsi başka yerlere bakıyordu, kimse onunla ilgilenmiyordu. Peki kırmızı kravatlı adam? Bu konuda da içi rahat olabilirdi. Onu takip etmemişti. Oralarda değildi.